1
چهارشنبه, ۳ تیر ۱۳۹۴، ۱۰:۱۴ ق.ظ
در شهر گنبد های فیروزه ای
گنبدی نیست
تا شعر را به پیشواز بلبل کاشی هایش
قربانی کنند؛ شاعرها
در شهر گنبد های فیروزه ای
گنبدی نیست
تا شعر را به پیشواز بلبل کاشی هایش
قربانی کنند؛ شاعرها
اولش ...
نه؛ از آخرش گویم.
آخرش آنچنان مرا کشتی، که دل آسمان ترک برداشت
با عرض سلام و ادب
پس از چندی کناره گیری از «روستانشینی» دچار دود زدگی شدم!!!
به روستای سبز قدیمی بازخواهم گشت
تا کلبه ای در کوچه باغ کنار جوی بسازم
پ.ن: شاید از اعتیاد به تنگی نفس دست بردارند... ریه ها